اضطراب بیماران دیالیزی قبل و بعد از همودیالیز ‏

مقدمه: همودیالیز یکی از آلترناتیوهای درمانی نارسائی مزمن کلیه است و هرگاه بیماری در چنین موقعیتی قرار بگیرد طولانی بودن ‏روش درمانی، دستگاه ها و تجهیزات ناشناخته و وابستگی به آنها و تاثیرات این درمان بر برنامه و فعالیتهای زندگی، ظرفیت تطابقی و ‏سازگاری بیمار دیالیزی را کاهش می دهد و بروز مشکلاتی از قبیل اضطراب و استرس را به دنبال دارد که منجر به ایجاد مشکلات ‏جسمی و روانی شدیدتر از قبیل افزایش عوارض درمان و مرگ و میر و خودکشی و غیره در بیماران می شود.‏ هدف: این مطالعه با هدف تعیین و مقایسه سطح اضطراب بیماران دیالیزی قبل و بعد از همودیالیز انجام شد.‏ روش کار: این پژوهش توصیفی تحلیلی بر روی 50 نفر از بیماران تحت همودیالیز در بخش دیالیز بیمارستان شهید رهنمون شهر یزد ‏انجام شد. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه ای مشتمل بر دو بخش مشخصات دموگرافیک و آزمون اضطراب آشکار اسپیل برگر بود که ‏نیم ساعت قبل و بعد از همودیالیز تکمیل گردید و داده ها به کمک نرم افزار آماری ‏spss‏ و استفاده از آزمونهای آماری تی مستقل و ‏آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تی تجزیه و تحلیل گردید.‏ نتایج: یافته ها نشان داد میانگین نمره اضطراب قبل از دیالیز 61/16 ‏‎±‎‏ 48/44 بوده که در سطح متوسط قرار می گیرد و میانگین نمره ‏اضطراب بعد از دیالیز 1/11‏‎±‎‏39 بوده است و آزمون آماری تی مستقل و آنالیز واریانس یکطرفه بین هیچکدام از متغیرهای مداخله گر با ‏اضطراب قبل و بعد از همودیالیز اختلاف معنی داری نشان نداد در حالی که آزمون آماری تی بین میانگین نمره قبل و بعد از همودیالیز ‏اختلاف معنی داری را نشان داد(39/3 ‏t=‎‏ و 001/0‏‎ p=‎‏).‏ نتیجه گیری: با توجه به یافته ها اضطراب قبل از همودیالیز بیشتر از بعد بوده و این تفاوت معنی دار می باشد بنابراین لازم است تا ‏مداخلات و اقدامات پرستاری از قبیل ورزش، موسیقی، مشاوره، مدیریت استرس و غیره بخصوص قبل از همودیالیز جهت کاهش سطح ‏اضطراب این دسته از بیماران بکار گرفته شود.‏